Al van kleins af aan heb ik belangstelling voor wat je “huis-tuin-en-keuken-geschiedenis” zou kunnen noemen: hoe mensen woonden, wat voor kleding ze droegen, hoe ze zich verplaatsten, met elkaar omgingen en de kost verdienden. Openluchtmusea, tentoonstellingen van bijvoorbeeld klederdrachten of gebruiksvoorwerpen en oude foto’s zijn aan mij dan ook welbesteed. Als mijn grootouders over vroeger vertelden (en dat deden ze!) hing ik aan hun lippen. Mijn belangstelling voor stamboomonderzoek werd midden jaren ’90 dan ook makkelijk gewekt door mijn opa Moll, die bij gemeentearchieven wat gegevens over zijn voorouders had opgevraagd, en door een kopie van een genealogie (helaas van onduidelijke herkomst) van de familie Wesselius die in mijn moeders familie circuleerde. Direct na mijn afstuderen in 1998 heb ik een cursusboek uit de bibliotheek gehaald, ben “vriend” geworden van het Centraal Bureau voor Genealogie en ben aan de slag gegaan.
De gegevens die ik sindsdien heb verzameld over de voorouders en verwanten van mijzelf en mijn man heb ik steeds netjes verwerkt in één van de vele, speciaal daarvoor geschreven computerprogramma’s. Handig, want zo kun je je familie schematisch op het scherm toveren, doorklikken van de ene generatie naar de volgende en via internet de hele boel eenvoudig delen met andere geïnteresseerden.
Maar wat nou als je meer over je voorouders te weten bent gekomen dan alleen de datum en plaats van hun geboorte, huwelijk en overlijden? Ze je hun verhalen hebben verteld, hun gedichtjes en schilderijen hebben nagelaten, je niet uitgekeken kunt raken in hun dozen vol foto’s? Archieven, beeldbanken en boeken je een beeld hebben gegeven van de plaats, de tijd en de omstandigheden waarin zij leefden? En je de behoefte hebt ook die ontdekkingen te delen?
Genealogische software schiet dan al snel tekort, die biedt weinig plaats aan het verhaal achter de “droge feitjes”. Een boek schrijven dan maar? Tja, kun je je aan wagen. Maar dat is nog een hele kunst en de kans dat je daarin zelf tekort schiet is aanzienlijk. En bovendien: de stroom voorouders en verwanten die je op het spoor komt is schier oneindig, en iedere ontdekking roept weer nieuwe vragen op die om een antwoord schreeuwen. Dus wanneer is zo’n boek af? En wie behalve ikzelf stelt er eigenlijk belang in wat daarin staat?
Met diep respect voor iedereen die wèl kiest voor de boekvorm hou ik het voorlopig op dit blog. Kan ik af en toe een stukje schrijven, nu eens over dit, dan weer over dat, een leuke foto delen of informatie toevoegen aan de stamboom.
Meest recente artikelen
- Hagenees of Hagenaar?Mijn opa van vaders kant, Jacob Iman (Jaap) Moll, kwam in de Tweede Wereldoorlog in Noord-Holland terecht. Hij zou daar zijn verdere leven blijven, maar bewaarde dierbare herinneringen aan Den Haag, de stad waar hij werd geboren en opgroeide. Was hij daarmee nu een Hagenees of een Hagenaar?
- Een vrolijk clubjeEen zomerse dag, een landelijk plekje, een vriendengroepje dat zich ongedwongen en vrolijk lachend laat vereeuwigen… Dit is één van de leukste foto’s uit de familiecollectie.
- Moll-met-dubbel-LHoe vaak zou ik dat al gezegd hebben? Of ik soms Duits was, werd me vroeger nog wel eens gevraagd. Of, gekscherend, ‘van de rijke tak’ misschien? Moll is zo’n familienaam die je zonder uitleg niet vanzelf goed spelt, maar ook één die kennelijk associaties oproept. Waar komt hij eigenlijk vandaan?